فراوانی ضایعه های واکنشی زبان در دانشکده های دندان پزشکی قزوین و شهید بهشتی تهران (۹۳-۱۳۷۷)

زمینه: زبان به خاطر موقعیت ویژه و اعمال مختلف، در معرض تحریک­های مزمنی قرار دارد که به ایجاد ضایعه­های واکنشی منجر می­شوند. هدف: مطالعه به منظور مقایسه فراوانی ضایعه­های واکنشی زبان در بایگانی دانشکده­های دندان­پزشکی قزوین و شهید بهشتی تهران طی 15 سال انجام شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه مقطعی گذشته­نگر تمام پرونده­های مربوط به ضایعه­های واکنشی زبان­ در بایگانی بخش آسیب­شناسی دهان دانشکده­های دندان­پزشکی قزوین (29 پرونده) و شهید بهشتی تهران (41 پرونده) از سال 1377 تا 1393 بررسی شدند. اطلاعات جمعیتی بیمار (سن و جنس)، نوع ضایعه (فیبروم تحریکی، پیوژنیک گرانولوما، واکنش دارویی و هیپرکراتوز)، موقعیت ضایعه در زبان و عادت بیمار ثبت و داده­ها با آزمون­های آماری کای دو، تی مستقل و آنوای یک طرفه تحلیل شدند. یافته­ها: از 70 بیمار مور مطالعه، 49 نفر (%70) زن بودند و میانگین سنی افراد مورد مطالعه 16±43 سال بود. از 70 پرونده مربوط به ضایعه واکنشی زبان، %4/51 فیبروم تحریکی و %6/38 پیوژنیک گرانولوما بودند. %9/42 ضایعه­های واکنشی زبان در قسمت لترال، %6/28 در قسمت قدامی و بقیه به ترتیب در قسمت­های پشت، دورسال و خلفی­ زبان بودند. در مردها، ضایعه پیوژنیک گرانولوما و در زن­ها فیبروم تحریکی بیش­ترین فراوانی را داشتند. نتیجه­گیری:  با توجه به یافته­ها و فراوانی ضایعه­های واکنشی فیبروم تحریکی و پیوژنیک گرانولوما نسبت به سایر ضایعه­های واکنشی، به نظر می­رسد تغییر شیوه زندگی و رعایت بهداشت دهان تا حدود زیادی به جلوگیری از این ضایعه­ها کمک خواهد کرد.